Haci Eraşık (Cennet Haci) geçtiğimiz gün Uşak´ta hayata veda etti.
Besni dokumacılığının lokomotifi daha da önemlisi makinist vagonuydu o. Uşak-Besni dostluğunun mimarıydı. Gurbete çıkacak olanlar için örnekti. Besnililer gittikleri yere külfet değil nimet olurlar sözümüzün ilk kahramanlarındandı.
Mekanı Cennet olsun.
Bizim mahallenin en çalışkan, en hareketli evleri onlarındı. Onlarca insan günün akşamıda dahil harıl harıl çalışırlardı. At arabalar, eşekli hamallar, dokumacı kalfaları, masıracı çırakları mahalleyi küçük bir organize sanayi bölgesine çevirirdi.
Büyüdükten sonra anladım ki o insanların taşıdıkları sadece cennetlerin ip, kilim falan değilmiş aynı zamanda evlerine taşıdıkları aş ve ekmekmiş. Mahallenin ihtiyaç sahibi olan bir çok evde onlara ait haşıl sarılır kilimler temizlenir ve düğümlenirdi. Bir çok evde kaynayan kazanda tuzları hep olmuştur.
Bizim mahalle şehrin en belirgin yeri Hükümet konağının hemen altı diye tarif edilmesi gerekirken herkes kendi evini tarif ederken Cennetlerin iki ev aşağısı veya yukarısı vs diye tarif ederlerdi. Bizim evimizin iki odasının büyük pencereleri onların ilkelde olsa boyahane kazanlarına ve iplik kuruttukları bahçelerine bakardı.
Çocuklukta maharetli ve üretken insanları seyretmek insanın önündeki hayatı kurma noktasında ki hayallerinin temelini teşkil eder. Bir dönem sonra o bahçelerine çok güzel iki katlı bir ev yaptılar. Mahallenin ilk inci gibi karo taşı döşeli eviydi ama çokta oturmadılar. Kabına sığmayan girişimci ruhlu Cennet Haci; Uşak lafı etmeye başlamış ve göç yolculuğuna; yani hayat kumarı oynamayı kafasına koymuştu.
Gittiler; Çocukluk arkadaşım Yunus, mahallemizin efendi ve ağır abisi Mehmet Abi, sarı sarı Kadir ve o koca sanayi sayılan ev gitmiş mahalle tüm renklerini kaybetmiş sanki siyah beyaz bir filme dönmüştü.
Bu ailenin bir başka güzelliği ise neredeyse tüm mahalle kadınlarının tuz torbası olan Elif Bacı idi. Sabah dergi parasını almadan okula gitmeyen çocukların ağıdını Elif teyzeden alınan öncüt para çözerdi. Kızına çeyiz için dantel işleten, kocası gurbette olan kadınlarında sıkıştıklarından hep yardımlarına Elif Teyze koşardı.
Elifbank ilk faizsiz dostluk bankası gibiydi. Önce Elif teyze sonra Mehmet Ağabey şimdi ise Cennet Haci dayı güzel atlara binip gittiler.
Allahım gençlerini esirgesin geride kalanlara uzun ömürler versin. Akşam Anama söyledim. Uzun uzun o günleri konuştuk. Biz komşuluk haklarımızı helal ettik, İnşallah onlarda etmişlerdir. Biz onlardan incimedik Allah´ta onları incitmesin dedi.
Çok geçmeden 1977 yılında bizde ayrıldık o siyah beyaza dönen mahalleden. Bir daha da renklenmedi. Halen en uç baştan aşağıya ev ev hemde aile fertleri ile birlikte tek tek sayarım.
