Eğitim emekçileri ne zaman ki Avrupa standartlarında hayat standartlarına kavuşturulur ve eğitim günümüz koşullarına uygun olarak bilim ve işgücü üretimine yönelirse, öğrenciler bilgi depolamanın dışında serbest düşünebilme, yorum yapabilme, olası sorunları ortaklaşa çözebilme yeteğine kavuşturulur, çağdaş eğitim ilkeleri uygulanırsa canım ülkem o zaman kalkınır.
Kısa sürede, hemen, öncelikli olarak, emekli olan eğitimcilere üniversiteler kadroları dahil, on yıl çalışan, malülen emekli olanlara kıdemli uzman öğretmen, 20 yıl ve üzeri çalışanlara kıdemli başöğretmen kadrosu ile özel ücret artışı sağlanabilir ya da başka yöntemlerle "emeklilerden başlamak üzere" bu refah yaşlı eğitim kadrosunun hayat standardı yükseltilmeye başlanarak, sonrasında çalışan eğitim kadrosu hayat standartları, sosyal hakları, siyasetçiler kadar iyileştirlirse ülkem ilerleyebilir, gelişmiş ülke insanları gibi refaha kavuşabilir, kavuşturulabilir.
Eğitime ve eğitimciye önem vermenin ilk şartı kıdemli eğitim kadrosunu ilk önce taltif etme ile olur. Hizmet edemeyecek kadar isteksiz olanlara, gönüllü ya da belli bir yaş sınırı sonrası emeklilik hakkı verilmeli ve tabii ki çalışan kadar bir yaşam standardı korunmalı ve ülkem emekli eğitim kadrosu aldığı ücretle dünya turuna çıkabilmelidir. Hobileri doğrultusunda istediği STK'larda gönül rahatlığı ile yaşamının son günlerini huzur ve mutlulukla geçirebilmelidir.
Bütün ülkem eğitim kadrosu "günümüz milletvekili ücretleri" kadar maaş alır ve özlük hakları milletvekili kadar olur, toplum içerisindeki saygınlığı en üst seviyelere çıkarılırsa ancak kalkınma sağlanabilir ve bütün ülkem insanının refah düzeyi yükselir. Sonrasında zaten vekilliğe de bir saygınlık ve seviye kendiliğinden getirilmiş olur.
Milletvekilliği ve siyaset meslek olmaktan çıkarılmalı, vekil sayısı olabildiğince düşük tutulmalı, kıyak emeklilik "kesinlikle" kaldırılmalıdır. Vekil hizmeti boyunca ücretlendirmeli esas geçim kaynağı mesleği ve oradaki sosyal hakları olmalı ve vekiller meslek gruplarının temsilcileri olarak siyaset yapmalı, esas amaçları kendi meslek gruplarının refah seviyesini ve sonrasında tüm ülke kalkınmasını hedef almalı, amaçlamalıdırlar.
Öncelikli olarak eğitime önem verilirse, ülke kaynakları rasyonel kullanılır kendi ulusal kaynakları, madenleri yabancılara peşkeş çekilmez, genç yetişmiş kadrosu ülkemde istihdam edilirse, dış ülkelere yetişmiş genç beyin gücü ithal edilmez ise, ülkem iş dünyası devlet tarafından, toplum yararına desteklenirse sonrasında ülke genelinde işgücü alanları çeşitlenir artı değer oluşturulur, topyekün ülke kalkınması ancak o zaman sağlanabilir.
Yaklaşan ÖĞRETMENLER GÜNÜ kutlamaları ANCAK o zaman anlam ve önem kazanır. Yılda iki kez kutlanılan öğretmenler günü uygulamasından da bir an evvel vazgeçilerek, "önerdiğim bu uygulamaların" başlangıç günü olan tek bir gün üzerinden kutlamalar yapılmalıdır.
Öğretmenler günü öncesi ülkem kalkınması için genel bir fikir jimnastiği oluşturması ve yaklaşan seçimler öncesi "bu önerilerimin" ciddiyetle değerlendirilmesi ve muhalefet partilerine özellikle MİLLET İTTİFAKI partilerine rehber oluşturmasını diler, gönülden, "başta emekli bütün eğitim kadrosu", sonrasında çalışan bütün eğitim emekçilerinin yaklaşan 24 KASIM ÖĞRETMENLER gününü EĞİTİM SORUNLARINI ANMA GÜNÜ olarak kutlar, bir an önce eğitimcilerin önerdiğim şekli ile dünya gelişmiş ülkeler standartlarında yaşam düzeyine kavuşmasını ve ülkemin topluca kalkınmasını canı gönülden dilerim.
