Psikolojide Hırs, "insanda bulunan duygulardan ve psikolojik zaaflardan biridir. Hırsın kelime anlamı; aşırı istek, açgözlülük, bir şeye rağbetin çok artması, aşırı tutku, öfke, kızgınlık, saldırganlık, bir şeye aşırı tutunmak şeklinde sayılabilir." Şeklinde açıklanıyor.
TDK da ise hırs
1. bir şeye olan aşırı, sonu gelmez istek, tutku durumunu almış istek.
2. kızgınlık, öfke.
"Adam, hırsla dudağını ısırıyordu"
Şeklinde açıklanıyor.
Bütün bunları kafamda dolaştırırken bir zamanlar anlatılan güzel bir dostun ,güzel bir anısı hatırıma geldi.
Besni'mizin baharına diyecek yoktur bilirsiniz. Hele havaların ısınması ile çarsı esnafı daha bir heyecanla dükkanını açar.
Kapalı pazar yerinin ise ayrı bir havası vardır. Ellerinde bulunan leğenlerde bulunan taze peynirleri pazara ulaştırmak için sardığı bezin bağından tutarak pazara yönelişi , çay ocakları ve kahve önlerinde dostlarla içilen çay, yeni çıkmış basmetin buğularını çıkararak bölmek ve mis kokusunu hissetmek ayrı bir duygu katar insana.
İşte bu günlerden biri idi. Bir dostun dükkanı önûnde ısmarlanan çayı yudumlarken nereden açıldı bilmiyorum köpeklerin hırslandığında gözünü birşey görmediğine geldi.
Şu oldu ,bu oldu ,onu yaşadım bunu duydum gibi sohbet esnasında yanımızda oturan ve yıllarca hayvancılıkla uğraşan Hasan Amca gözlerinden iki damla yaş dökerek " Vallaha hoca yaramı deştin diyerek geçmiste yaşadığını hatırlayıp bir iç çekti.
" Hayırdır Hasan Ammi seni bu kadar duygulandıran nedir ki? Sorusuna çayında bir yudum alarak anlatmaya başladı.
" Bizim bir zamanlar 400 'e yakın hayvanımız vardı. Bahar vakti çobanın sırtına güneş doğmadıği gündür. Biz üç çoban o gün yaylada idik. Yanımızda da iki köpeğimiz vardı ki dünyaları verseler değişmezdim. Hergün iki keçinin sütünü dört ekmekle vermeden rahat edemezdim. Yine bir gün yaylada otun bol ,çiceğin insana huzur verdiği bir zamanda hayvanlarımızı otlatırken bizim köpekler gürleyerek yerlerinden fırlayıp karşıda bulunan tepeye doğru koşmaya başladılar. Tepenin önünde durup , saği solu koklayıp sonra biri tepenin sağından diğeri solundan fırladılar birden. Tahminim bu bir kurt'un sürüye yaklaştığını hissetmislerdi . Tepeye kavuştuğumuzda ne göreyim. Bizim iki it kurdu bulamamışlar o hırsla birbirlerine çökmüşlerdi. Ayırmak için fırlasam da geç kaldım. Biri diğerinin boğazından yakaladı iki sallamadan sonra boğazını parcaladı. Hemde KENDİ KARDEŞİNİ. Diğerine ula ne yaptın deyip deyneği gosterdimde geç kalmıştım. Köpeğimin biri ölmüştü. Diğer köpeğimin Hırsı ve kızgınlığı geçince gitti kardeşinin soğüyan bedeninin yanına yattı. Ne ettiyesem onu oradan ayıramadım. Ne kadar yal götürdüysem yemedi kendi de kardeşinin yanında açlıktan ölümü seçti. İşte ben bu köpeklere ağlamayımda neye ağlayayım diyince. Hırsın bazen kardeşini bile tehlikeye sürüklediğini hatırladım.
Bu nedenledir ki iyi düşünüp hırsımıza yenik düşmemek gerekir aksi taktirde geri dönemeyeceğimiz sonuçlar da bizleri bekler ve bunun altından kalkamayız.
Nereden çıktı şimdi bu diyeceksiniz.
Bilmem aklıma geliverdi birden.
BESNİMİZ KIŞTAN BAHARA DÖNECEK İNSALLAH. BAHARLARDA BULUŞMAK DİLEĞİM İLE....
