?Elçiye zeval olmaz? demişti atalar...
"Allahın verdiği canı, Allahtan başka kimse alamaz? demişti alimler...
?Komşu, komşunun külüne muhtaçtır? demişti büyükler...
?Elçi, bulunduğu devletin namusudur.? demişti bilgeler...
Kimin uşağısın bilemem ki...
Elindeki silah, güvenliği sağlaman için emanet edilmişti sana. Onu ilaç gibi kullanman gerekidi...
Darda kalan birisi, sana güvenmeliydi...
?Yurtta barış, dünyada barış? diyen Atatürk ilkelerine de ters düştün.
Resim sergisini açan büyük elçiye sıkılan kurşun, zehir olup çıktı namlundan.
Sanata sıktın.
Dürüstlüğe sıktın.
Dostluğa sıktın.
Barışa sıktın.
Güvene sıktın.
Elçiyi korumak bizim namusumuzdu hani...
Namusa sıktın.
Allahın verdiği canı alırken, cennete sıktın.
Cennet midir; cehennem midir gittiğin yer? Bilemem ama...
Temiz yerde değilsin. Her halindan belli...
Türk müsün?...
Kürt müsün?...
Arap mısın?...
Söyle nesin?...
Onlar hep insandır.
Hiç mi bakmadın, senden şüphe etmeyen o insana ?
İnsanın ırkı yoktur arkadaş, Rus´ta olsa insan, insandır.
Rus diye sıkarken o silahı, insanlığı öldürdün sen.
Sana ?lanet olsun? bile diyemiyorum.
Ne vardı, sen de insan olsaydın...
20 Aralık 2016 - GAZİANTEP
