Bir Besni Vardı..
Geçerdi külhanönünden, yorgun yaşlı
Sırtında insanlığın yükü umursamadan
Ya odun yüklü bir kaç merkep, yada bir iki hamal...
Dizeleri ile başlayan merhum Nuri Dayıoğlu'nun duygu yüklü şiirini dinleyen o dönemin çocukları veya gençlerinin her zaman dolan gözlerine şahit olmuşumdur. Çünkü onca anıların biriktiği ve geçmişin canlandığı o güzelim yerler ve mekanlar yok olup gitti. O dönemin geçerli bir sebebi vardı. Ülkemiz o güne kadar ilçeye bir tek okul sırası göndermeyen ve hükümet binası bile yapmayan bir idareden Anadolu ne halde diyebilen yepyeni bir Cumhuriyet'e kavuşmuştu.
Hükümet konağı ve Dumlupınar ilkokulu yapabilmek için seçilen yerler etrafında oluşan ve zaten birçok bağ evi obaları ile çevrili şimdiki yer o zamanlar "orta şehir" diye anılırdı. Bunun nedeni ise Sarhan, Belpınar ve Bedirse gibi mahallelerde yaşama yıllar önce geçilmişti. O bölgelerde oturanlar şehri Aşağışehir ve Ortaşehir diye isimlerle adlandırmışlardı. Bu konuyu önümüzdeki ay yayımlanacak kitabımda nedenleri ve sonuçları ile uzun uzun irdeledim. Bugünkü yazımın amacı giderek koşaradımlarla Külhanönü'ne dönüşen PTT ve civarı yani ortaşehir ile ilgili. Hükümet binası ve Dumlupınar ilkokulu inşaatının 1941 yılında bitmesi ile başlayan dolu dolu hayat,çarşısı ile pazaryeri ile tüm resmi kurumları ile günümüze kadar devam etti. 1992 yılında zamanın Kaymakamı merhum Hasan Tütün ile Belediye Başkanı Nuri Tuğsuz'un üstün gayretleri ile başlayan toplu konut hamlesi ile oluşmaya başlayan Yenikent otuz yılda şehir yaşamını teslim aldı gibi görünsede şehrin can damarları Adliye başta olmak üzere Kaymakamlık ve Bankalar gibi resmi kurumlar halen ortaşehri ayakta tutmaya yeter gibi görünsede özellikle merkezi mahallelerde sona eren Besnili yaşamı, yerini mülteci ve ne amaçla ilçeyi geldikleri belli olmayan kişilere adeta terk edilmiş durumda.
Tüm bu olumsuz gelişmeleri körükleyen en önemli sorun ise ilçemizin hiç bir dönemde olmadığı kadar özellikle il bazında siyasi güçsüzlüğüdür. Şehirden başka herşeyi idare etme zihniyeti had safhaya ulaşmış memleket sorunları yerine herkes siyasi hırs ve konumları ile ilgili kendi yarattıkları sorunları çözme çabasına bürünmüşler. Adliye binası bu şehrin can damarıdır ve Pazaryerinin fay hattıdır. Günümüz siyasileri bu öyküyü maalesef okuyamadılar. En köhne ve en eski adliye binasına sahip ilçede iktidar partisine mensup Belediye başkanı mazbata alırken Mermer ve göz kamaştıran adliye saraylarından muhalefet partilerine mensup başkanlar mazbatalarını aldılar. Bu yazılmış şiiri okumak yerine yüz metre kilit taşa alkış çalmaya devam ettiler. Üzerine basa basa söylüyorum;
Ortaşehrin tek kurtuluşu Adliye binasının ve oluşturulacak alana kaymakamlık ve belediye binasını yeni ve modern bir şekilde inşa edilmesidir. Yoksa Nuri Dayıoğlu'nun Külhanönü'ne yazdığı şiiri bende PTT önündeki dörtyol için yazarım hep birlikte ağlarız haberiniz olsun.
Besni-Ankara arası Pozantı'dan sonra zaten artık düm düz, gidin gidebildiğiniz kadar; Yolunuz açık olsun. Hayırlı yolculuklar...
