Ahmet, Mehmet, Mahmut, Muhammet, Abdullah var.
İsa, Musa, Yakup, Yasin var. Meryem, Emine, Ayşe, Fadime var.
Esmer, kumral, sarışın, buğday benizli olanlarımız var.
Sarı, siyah, kınalı, kıvırcık düz, saçlı olanlarımız da var. Kara, kestane, ela, yeşil, mavi gözler bir harika?
Kalem tutan, çapa yapan, toprak işleyen, makinelere ayar veren, birisi lokum yaparken, öbürü ameliyat eden ellerimiz var. Camiden, Cem Evinden, Kilise veya Havradan çıkan kardeşlerimiz aynı Tanrı huzurunda dua ettiklerini elbette bilirler?
Birisi et, ekmek ayran getirirken, soğan doğrayanımız var.
Sofranın kurulması için herkes ayrı bir çaba gösteriyorsa, aynı aştan kendisi de yiyeceğini biliyor? Sofradan kalkarken, şükür dualarımızı birlikte yaparız. Düğünümüzde beraber oynar; cenazemizde beraber ağlarız.
Kalabalık aile ortamını biz nimet biliriz. Her ne kadar KARDEŞ olsak ta;
Anadolu deyimi ile biri birimize hep GARDAŞ deriz. Kürt, Türk, Arap, Abaza, Laz, Çerkez, Boşnak, Ermeni, Yahudi, Romen, ne olursan ol. Ama unutma ki, sen benim Gardaşımsın?
Fitne, fesat bitmez yeryüzünde. Dünya kuruldu kurulalı olmuştur. Hangi kitabı açsak, münafıktan söz eder.
Senden- benden, biz-siz diyenler çok olur.
Bilelim ki onlar da birer münafıktır. Aşımıza göz dikip, işimizi kıskananlardır onlar.
Zaman, zaman el sözüne de kandın. Aldın tüfeği eline. Attığın bomba güm dedi.
Çok can, kanlar içinde kaldı. Bakmadın herhalde?
Baksan, senin de yanardı yüreğin. Öldürdüğün o canın anası ağladı elbet?
Ya sen? Her parçan ayrı yere savrulurken, sana ?Kahraman ol? diyenler var ya?
Onlar, belki de bıyık altından gülmüşlerdir...
Şunu çok iyi bil ki, senin de anandan başka ağlayanın olmadı?
Biz çok kalabalık bir aileyiz demiştim başlıkta. Çokluk, bereket anlamındadır.
Her birimiz ayrı düşünmesek, ayrı zevkleri yaşamasak, ayrı tatları almasak, dünyanın da tadı kalmazdı. Hep benim dediğim doğru diyenlere sakın aldanma Gardaş.
Bil ki, yine bizim soframızdaki aşa göz dikmeye başladılar?
Bil ki, Yalnız benim değil; senin de ananı yine ağlatmak istiyorlar Gardaaaş?