Zaman akıyor, yıllar geçiyor, mevsimler değişiyor, günler haftalar aylar bir de bakıyoruz ki aradan uzun yıllar geçmiş. Fakat biz yaşadığımızın farkında bile olmamışız, sanki hayatımızı başka biri yaşamış.
Hayat muazzam bir hediyedir. Yaşamak elimizdeki en kıymetli şeydir. Peki, bizler elimizdeki bu kıymetli hediyenin farkında olarak mı yaşıyoruz yoksa takvimleri devirmekten mi ibaret. Her gün bir diğerinin aynısı, çok acayip geri alamadığımız tek şey zaman ve biz bunun çoğu zaman farkında bile değiliz, öylesine yaşayıp gidiyoruz bu hayatı yaşadım diyebilmek için.
Benim kendime sıklıkla hatırlattığım bir şey var, bir gün geriye dönüp baktığımda keşke dememek için her anın tadını çıkar ve hayatı dolu dolu yaşa. Böyle yazınca sanki sadece güzel anlardan ve mutluluktan bahsediyormuşum gibi algılanabilir tam tersi hayatı olduğu gibi acısıyla tatlısıyla kucaklamaktan bahsediyorum. Elbette ki acı olduğunda kabullenmek ve acı da kalmak zor.
Özellikle zor bir andan geçerken bana yardımcı olan bir söz var; “Her şey geçer, mutluluk da geçer acı da geçer hiçbir an sonsuza dek sürmez” Geçiciliğin farkında olduğumuz zamanlarda o olay bizi 100 birim etkileyecekse belki de 50 birim etkilemeye başlıyor. Hayat güzel, etrafımıza bir dönüp bakalım her şey o kadar muazzam ki bu kadar kusursuz bir güzelliğin içinde yer almak bile bir lütuftur. Yaşadığımız anı hissetmek, anı deneyimlerken farkında olarak ve tadını çıkartarak yaşayabilmek bütün bunlar bize sunulmuş bir hediye. Ünlü bir şair şöyle der; “Bir daha geri gelmeyecek olmasıdır hayatı bu kadar tatlı kılan.” Öyleyse ben bu satırları yazarken sizler de bu yazıyı okurken hala zamanımız varken hayatımızın tadını çıkartalım. Yaşamaya izin verelim bir gün geriye dönüp baktığımızda keşke yerine iyi ki diyebilmek için bu hayatı hakkını vererek yaşayalım.