İnsanlar arasında güven sorunu yozlaştıkça toplumda güvenlik sorunu da yaşamsal gerekli ve aranan bir değer olarak ön plana çıkmaktadır.
Suç işleme ve suç işleyenlerin hızla artması ile ilgili olarak yakın tarihte yapılan bir araştırma göstermektedir ki sorunların katlanarak büyümesi ile ilgili olarak önümüze çıkan tablo bu konuda sorumluların ciddi adımlar atarak çözüm aramadıklarını göstermektedir.
1994 yılında 60 milyon olan nüfus, 2014 yılında 77 milyona çıkmıştır. 1994 yılında tutuklu ve hükümlü sayısı ise 36.931 iken Ekim 2014 verilerine göre 152.335 olmuştur. 1994 yılı ile 2014 yılları arasında nüfusumuz % 20 artarken aynı dönemde suç işleme oranın da %400 artış görülmüştür. İşin acı tarafı hayata yeni atılan çocukların ve gençlerin suç işleme oranının artışı ve suç işleme nedenleridir.
İstanbul Emniyet Müdürlüğü´nün cezaevlerinde yatan 44 bin 551 mahkûm çocuk üzerinde yaptığı araştırma ise bu psikolojinin rakamlara nasıl yansıdığını gösteriyor. Araştırma sonuçları, çocukların neden suça yöneldiğine ilişkin ilginç ipuçları da veriyor: Suç işleyen çocukların öncelikle yüzde 95´i köyden kente göç etmiş ve düşük gelirli aileye mensup. Yüzde 45´inin babası işsiz. Yüzde 51´i okul yüzü görmemiş. Yüzde 15´inin de anne babası ayrı yaşıyor ve ailelerinde sabıkalı olan başka fertler de var. Araştırmalara baktığımızda aile yapısının önemli bir faktör olduğunu görmekteyiz, yani suçun alt yapısı düzensiz aile yapılarından kaynaklanmaktadır.
İnsanlarımızın birey olmasının önüne geçip onları, birilerinin arkasında sürüklenen kalabalıklar olarak görmek istediğimiz müddetçe bu sorunlar kangren olarak toplumun birçok kesimlerini büyüyerek tehdit edecektir.
Suçlu sokaklara umutsuz çıkıp kendini suç şebekelerinin içinde bulan çocuklar mı yoksa kendi geleceklerini garanti altına alarak, bu çocuklara iyi bir gelecek sağlayamayan adil gelir dağılımın olmadığı ekonomik sistem mi? Suçlu kim sizce?
