Bazı topraklar vardır ki, üzerine yalnızca insanlar değil, insanlığın hafızası da gömülür. Bazı sabahlar vardır ki, güneş doğmaya utanır. Kerbela, işte o sabahlardan biridir. O gün sadece bir savaş yaşanmadı; bir vicdan sustu, bir ümmet sınandı, bir yürek bin parçaya bölündü.
Kerbela, ne sadece bir çöl ne de sadece bir vakadır. Kerbela, hak ile batılın birbirine bakıp sessizce ağladığı yerdir. Biri mertçe durur, diğeri susarak seyreder. Kerbela, yeryüzünün en kara sabahında, gökyüzünün utançla yüzünü çevirdiği gündür.
